Enthousiast, omdat ik wist waar de pijn in mijn schouder vandaan kwam, heb ik dat ook tegen mijn leidinggevenden verteld. Dit omdat ze dan weten dat ik er wel degelijk iets aan kan doen.  Wat ik niet heb verteld is dat het voor 75% aan het werk ligt, de collega's waar ik mij druk om maak, omdat er zo raar met hun wordt omgegaan. Ik wil dan helpen, het voor hun opnemen. Dat kan natuurlijk niet; dat moeten ze zelf doen. Maar dat is een soort van tweede natuur, mensen helpen. Ik ben druk bezig om dat allemaal los te laten, ieder heeft zijn eigen pad en moet dat belopen. Ik kan luisteren en raad geven, maar daar blijft het bij. En wonder boven wonder lukt dat steeds beter.

Zoo, dat is lang geleden. Het te lang typen doet mijn schouder geen goed, het gaat nog steeds niet top. Ik ben nu aan de pijnstillers. Dat helpt wel, maar slapen is echt lastig; ik weet niet hoe ik moet liggen, want alles doet pijn. Gisteren zou ik overleg hebben met de fysio maar daar kwam een crematie tussen (daarover zo meer), volgende week is hij op vakantie dus jammer. Wat ook niet helpt is dat ik alweer hele dagen werk. Alhoewel, als ik goed blijf opletten gaat het, als ik maar rust neem. Tsja, dat is dus niet zo mijn ding en dan meld mijn schouder/arm zich als ik eigenlijk alweer te laat ben.

Mijn plan was om alleen maar over hele leuke dingen te bloggen,maar helaas lukt dat nu even niet met mijn schouder en enkel. Ik merk dat ik daarvan toch een beetje depressief van word. En...heel belangrijk, het weer. Vroeger had ik dus helemaal niks van de warmte, maar sinds de overgang kan ik er toch niet zo heel goed meer tegen. 

Afgelopen dinsdag moest ik naar de Orthopeed voor het scheurtje in mijn schouderpees. Foto gemaakt, nog een echo, aan mijn arm getrokken. Heb ik helemaal geen scheurtje in mijn schouderpees, maar een slijmbeurs ontsteking. Huh, nou beter natuurlijk. De Orthopeed wou er meteen een injectie injassen, zag mijn gezicht, dacht....mmm misschien eerst maar fysio. Dus dat ga ik morgen doen, een therapeut speciaal voor schouder en nekklachten. Maar ik ben echt blij dat het geen scheurtje is, dit is goed te verhelpen en ik merk dat nu ik goed rekening hou met deze arm het al beter gaat. Vervelend is wel dat ik mij gisteren verstapt heb en mijn enkel weer helemaal dik is.

Zoals ik vorige week schreef, was ik bij House of Elder voor het leggen van tarot kaarten. Best spannend wel weer. Ik merk dat ik toch een klein beetje onzeker blijf. Maar dat werd in de kiem gesmoord door een dame die binnenkwam. Ze wilde graag een legging, had het nog nooit gedaan en had geen vraag. Oh jee, dat zijn de lastige. Ik de dame 10 kaarten laten pakken en ze in mijn volgorde neergelegd. Ik begin te kletsen en meteen zit ik er weer in. Felice (Miraja/House of Elder) heeft ons geleerd op onze intuïtie te werken en dat werkt voor mij zo ontzettend goed. Want als een kaart voor jou betekent dat je rechtdoor op datzelfde pad moet blijven, kan het net zo goed voor je buurvrouw betekenen dat ze een ander pad in moet slaan. Maar  ik had het goed voor deze dame en heb haar een goed advies kunnen geven, zonder dat ik echt wist en nu nog weet wat er precies aan de hand was. 

Een collega zei van de week, "Gea ik denk dat je een scheurtje in je enkel band hebt". Ohh hoezo? "Nou, als je gewoon loopt heb je weinig last maar als je voet een beetje scheef gaat, auw". Ja, dus. Ik toch maar weer langs de huisarts. En ja een scheurtje, dus ingetapet. Dus nu een scheur in mijn linker enkel en in mijn rechter schouder. Jippie. 

Vrijdag 3 juli was ik bij Felice voor een healing. Ik heb al een tijdje last van hoofdpijn en een raar brandend gevoel in mijn zij. Dat heeft ze allemaal gefixt, maar ook verteld dat ik mijn rust moet nemen, ik ben te streng voor mezelf. Tuurlijk weet ik dat wel, maar dat is lastig met een vaste baan en het opbouwen van je eigen praktijk waar je veel tijd in moet stoppen. Desalniettemin een duidelijke boodschap.